Rozdział XXXV ~ "Nie obchodzi mnie to, jak chcecie to jej szukajcie..."

Violetta

Dopiero teraz zrozumiałam dlaczego był na mnie taki zły. Po prostu się o mnie martwił. No ale wszystko jest dobrze, więc dlaczego jest taki wkurzony? Czasami go nie rozumiem. To nie może tak być. Poszłam na górę. Leon siedział na łóżku.

-I tylko z tego powodu jesteś na mnie zły? - spytałam i usiadłam obok niego.

-Nie rozumiesz, prawda? - spojrzał na mnie.

-Nie....

-Wyobraź sobie jakby coś ci się stało. Na przykład zmarłabyś podczas usuwania tego dziecka.

-Cieszyłbyś się prawda? - powiedziałam ironicznie.

Leon

W tym momencie chciałem wyjść i nie wrócić. Wziąłem wdech i wydech żeby się uspokoić. Ona na prawdę tego nie rozumie, że strasznie się o nią martwię. Jestem zły na nią z tego powodu, że to zrobiła i nic mi nawet nie powiedziała.

Nie wiedziałem co mam powiedzieć. Najlepiej nic.

-Czyli co? Po jednej kłótni z powodu głupiej rzeczy taka afera? Jeżeli nie chcesz już ze mną być to powiedz. - powiedziała i miała wyjść.

Złapałem ją za rękę.

-Głupiej rzeczy? - powiedziałem.

-Taak.

- To jest dla ciebie głupie, twoje dziecko jest dla ciebie głupie ? - byłem strasznie wkurzony

-Dziecka już nie ma. - powiedziała, po czym wyszedłem.

Tak się na nią zdenerwowałem. Jak ona mogła tak powiedzieć. Wyszedłem znowu się przejść. Przemyśleć to wszytko. Jak wróciłem zobaczyłem Violettę w salonie, która śpi na kanapie.

Następnego dnia

Violetta

Wstałam, zrobiłam śniadanie podczas którego Leon w ogóle się do mnie nie odzywał. Ale w końcu nie dziwie mu się. Jak ja mogłam tak powiedzieć? Chyba za bardzo mnie poniosło.

Mieliśmy już wychodzić do szkoły, gdy Leon zatrzymał mnie i powiedział:

-Chyba powinniśmy zrobić małą przerwę, nie uważasz?

-Co? - byłam zdziwiona - Jak mogłeś na to wpaść ?

- Wczoraj nie było za fajnie, no nie?

-No tak, ale przemyślałam to sobie. Rozumiem cię, ale proszę, nie rób tego.

-Rozumiesz jak to zabolało? Rozumiesz, że to nie było tylko twoje dziecko? Nasze dziecko.

-Tak, przepraszam. - chciałam go pocałować ale się odsunął i wyszedł.

Leon

Idą dziewczyny. Jak zawsze przechodzą obok naszego domu.

- Leon, Leon..! - wołamy mnie i pytały - Gdzie jest Viola? Coś się stało?

-Nie mam pojęcia i nie obchodzi mnie to za bardzo. - odpowiedziałem, chociaż skłamałem.

-Co? - powiedziały chórem.

-To co słyszałyście. Idę. Jak chcecie to jej szukajcie. - poszedłem, a one zrobiły zdziwione miny.

Francesca

-O co mu chodziło? - powiedziała Cami.

-Nie mam pojęcia.

-Fran, przecież widzę, że kłamiesz. - Cami jak zawsze umie poznać jak ktoś kłamie.

-No dobra, ale to miała być tajemnica. Więc jak komuś powiecie to was uduszę. Musicie obiecać.

-Obiecujemy. - powiedziały.

-A więc Violetta była w ciąży.

-Co? - powiedziała Naty

-Była? - dodała Cami.

-Tak była, ale usunęła bez wiedzy Leona. Chciałam ją przekonać aby tego nie robiła. Ale mnie nie słuchała.

-I... i?

-I wczoraj wczoraj się o tym dowiedział i myślę że o to się pokłócili.