Rozdział XXXVI ~ "Dlaczego to zrobiłaś?..."

Violetta

Właśnie wszedł do domu Leon. Chcę go przeprosić i się z nim pogodzić. W ogóle się do mnie nie odzywa się. Nagle powiedziałam:

-Wiesz co? Jesteś niemożliwy! Mógłbyś chociaż coś powiedzieć.

-Ja jestem niemożliwy? To ty jesteś niemożliwa! I dobrze wiesz o co mi teraz chodzi.

-Przecież ja nic takiego nie zrobiłam!

-Nic takiego nie zrobiłaś? - popatrzył na mnie i zdjął obrączkę.

-Co ty robisz? - zaczęłam się denerwować z tego powodu.

-To koniec Violetta. - rzucił obrączką i wyszedł.

Usiadłam na kanapie i zaczęłam płakać.

"Jak to koniec? Przecież to nie możliwe..To nie może być koniec..." - plątały mi się myśli.

W Resto-Bandzie

Francesca

-Dziewczyny może pójdziemy do Violetty? Dowiemy się szczegółów, w końcu Leon nam nic nie powiedział.

-No to chodźmy, a tak w ogóle widziałyście Leona jaki był załamany. Nawet z Andresem nie rozmawiał. - powiedziała Naty.

-Poczekajcie tylko koktajl wypije. - powiedziałam.

15 minut później

Jesteśmy już pod domem Violi. Jestem taka ciekawa co się dokładnie stało przed szkołą. Zapukaliśmy ale nikt nie odtworzył. Czekaliśmy chyba z 10 minut i nic. Drzwi były otwarte, więc postanowiłyśmy wejść same. Nagle zauważyłam Viole lżącą na podłodze z pustą fiolką w ręce. Zaczęłam krzyczeć:

-Violetta...Violetta obudź się!

-Co się stało? - spytała Cami, która jeszcze jej nie widziała.

-Aaaa... - krzyczała rozpłakana Naty.

-Viola.. Violaa. - krzyczała Cami, po przyjściu.

-Uspokójcie się! - krzyknęłam rozpłakana.- Dajcie mi telefon, szybko.

Wybrałam numer do Leona.

-Halo, Leon?!

-Tak, co się stało? Dlaczego płaczesz?

-Ile było tabletek w fiolce z fioletową etykietą, z niebieskimi napisami?

- Pełna, nawet chyba jeszcze nie otwarta. Ale coś się stało? Czemu pytasz?

-Violetta...-powiedziałam cała w łzach..

-Co Violetta i czemu płaczesz ?

-Dzwońcie na pogotowie. Szybko! - powiedziałam po czym się rozłączyłam.

Leon

-O co im chodzi? Jakie znowu pogotowie? O chodziło z tymi tabletkami? Co się stało z Violettą? - mówiłem sam do siebie, siedząc na kanapie w salonie Andresa.

On podszedł do mnie i się spytał:

-Stary co się stało? Masz taką minę jakbyś trupa zobaczył.

-Co? Co? - otrząsłem się.

-Pytam się co się stało?

-Aaa...Chyba coś się stało Violettcie.

-Co?

-Wiem wiem, że powiedziałem jej że to koniec, ale dalej ją kocham.

-A skąd ty wiesz, że coś jej się stało? Masz jakieś zmysły, czy coś?

-Od Fran, dzwoniła do mnie i wyłączyła się płacząc i krzycząc "Violetta".

-To na co ty czekasz? Oddzwoń do niej.

-Już...już.

Wybrałem szybko numer do Francesci, ale odebrała Cami.

-Fran?!

-Nie, to ja Cami. Fran siedzi u Violi.

-Gdzie siedzi? Gdzie wy w ogóle jesteście ?

-W szpitalu.

-Co? Już tam jadę.

Wyłączyłem się i wybiegłem z domu prosto do samochodu.

W szpitalu

Leon

-Dzień dobry. Mogę dowiedzieć się gdzie leży Violetta Verdas?- powiedziałem cały zdyszany

-Dzień dobry. A kim pan jest ?

-Jej mężem.

-A... To sala 49 na drugim piętrze.

-Dziękuję bardzo. - powiedziałem i szybko pobiegłem w stronę schodów.

Jestem już przed salą, przy której siedziała Cami z Naty.

-Camila powiedz mi co się stało z Violettą.

-To ty jeszcze nic nie wiesz ?

-O czym?

-Violetta próbowała się zabić, więc połknęła całą fiolkę tabletek na szczęście szybko przyjechała karetka. Jakby nie przyszłyśmy to nie wiadomo czy by jeszcze była tu z nami.

-Co? - powiedziałem zdziwiony - Śpi?

-Nie jest u niej Fran.

Szybko wszedłem do sali.

-Fran, mogłabyś nas zostawić?

-Tak, jasne.

-Dziękuję.

Fran wyszła, było widać, że była bardzo ciekawa o co chodzi. Usiadłem na łóżku obok Violi i złapałem ją za rękę.

-Dlaczego to zrobiłaś?

-Wiedziałam, że ciebie już straciłam, że mnie nie kochasz.

-Byłem wtedy zły na ciebie. Nie wiem co we mnie wstąpiło. - łza zleciała jej po policzku. - Ale nigdy nie przestałbym się kochać.

-To dlaczego? Dlaczego powiedziałeś, że to koniec?

-Mówiłem już, nie mam pojęcia co we mnie wstąpiło. - powiedziałem ścierając łzę z jej policzka.

-Ale...

-Żadne ale. - przerwałem jej, po czym pocałowałem.