Rozdział V ~ Dość sztucznej przyjaźni / Pamiętnik kryje pomysły.

Leon

-Co ty znowu kombinujesz, Ludmiła? - zapytałem ją, gdy wyjmowała torebkę z szafki.

-Ja? Ja nic. - odpowiedziała.

-No jak to nic? Przyznaj się, że próbujesz rozdzielić mnie i Violettę. I wiesz co? To ci się nigdy nie uda.

-Ja bym nigdy wam czegoś takiego nie zrobiła. To..to Naty.

-Co ja? - odpowiedziała, kiedy akurat przechodziła obok nas.

-Słuchaj Ludmiła, ja wiem, że Naty nawet cię nie...

-Ja jej to powiem, Leon. - przerwała mi Naty. - Tym razem nie dam się w to wciągnąć.

-Ale dlaczego?

-Bo cię nie lubię. Zadaje się z tobą tylko dlatego, że jesteś popularna i dajesz mi fajne ubrania. Ty mnie też nie lubisz, bo ciągle wymyślasz jakieś plany i potem zwalasz wszystko na mnie. Mam już tego dość! Aha...zapomniałabym. Nikt cie nie lubi, bo jest wredna i fałszywa! Teraz powinnaś wiedzieć, dlaczego Tomas cię nie kocha. - powiedziała Naty.

Zdziwiłem się, że to powiedziała, ale z drugiej strony nawet dobrze, bo Ludmiła nie będzie jej wykorzystywać.

-Słyszałaś? - zapytałem ironicznie.

Camila

Siedziałam z Violą na ławce przed Studiem. Czekałyśmy na Leona. Nagle ze Studia wybiegła wkurzona Naty.

-Stało się coś? - zapytałam chociaż mnie to nie interesowało.

-Nie. Po prostu powiedziałam całą prawdę Ludmile, czyli to, że wcale jej nie lubię i w ogóle.

-Aha.

-A i jeszcze przepraszam was za wszystko. Chciałam tylko żeby Ludmiła mnie cały czas lubiła i dlatego musiałam tak robić. Ja naprawdę nie jestem taka jak ona. - tłumaczyła się Naty.

-Ok, nie ma sprawy. - odpowiedziałam razem z Violettą.

Obok nas pojawił się Leon.

-I co?

-Przyznała się. Dzięki Naty. - powiedział Leon.

-Spoko. - zaśmiała się Naty.

Francesca

-Hej Maxi. - powiedziałam.

-Hej. Widziałaś Brako? Szukam go od rana i nigdzie go nie ma.

-Wczoraj mówił, że nie przyjdzie.

-A dlaczego? - zapytał Maxi.

-Nie wiem. A ty widziałeś Tomasa?

-Twój chłopak jest w klasie Angie.

-Dzięki. - uśmiechnęłam się.

Podeszłam do klasy Angie i zobaczyłam, że jest tam nie tylko Tomas, ale też Ludmiła. Schowałam się tak żeby mnie nie widzieli i podsłuchiwałam o czym rozmawiają.

-Naty mnie zostawiła, a teraz zostałem mi tylko ty Tomi. - powiedziała Ludmiła.

Zdziwiłam się tą pierwszą częścią.

-Ludmiła...ja ci też nie zostałem. Teraz jestem z Francescą, a nawet jakbym z nią nie był, to z naszego związku by nic nie wyszło. - wytłumaczył Tomas.

Uśmiechnęłam się i bez wahania weszłam do klasy.

-Hej Tomas. - powiedziałam – Szukałam cię.

-Cześć. Chodź już do klasy, zaraz będzie dzwonek.

Violetta

Nareszcie nikt się nie będzie wtrącał w moje życie. Ludmiła jest już skończona. Zadzwonił dzwonek na lekcję z Angie.

-Dzień Dobry. - powiedziała Angie.

-Dzień Dobry. - wszyscy odpowiedzieli chórem.

-Dzisiaj zajmiemy się losowaniem do ćwiczenia. Grupy będą po dwie osoby.

Angie zaczynała wybierać kartki z kapelusza.

-Maxi i Braco; Ludmiła i Napo; Andres i Naty; Violetta i Leon; Tomas i Francesca; Camila i Broduey;

Wszyscy byli zadowoleni z wyników losowania, tylko nie Ludmiła i Cami z Maxim mieli takie mieszane uczucia.

-Cieszysz się, że jesteśmy razem w grupie? -zapytał Leon.

-No pewnie, jeszcze się pytasz! -odpowiedziałam z uśmiechem i przytuliłam się do niego.

-Dobra, cisza!- krzyknęła Angie.

Wszyscy nagle zamarli.

-Ćwiczenie polega na tym, że macie stworzyć piosenkę, ale to nie koniec. Teraz drugie losowanie, polegające na wylosowaniu rodzaju piosenki.

Angie znowu zabrała się do losowania.

-Maxi i Braco - rap; Ludmiła i Napo - wolna piosenka; Andres i Naty - rock; Violetta i Leon - romantyczna piosenka; Tomas i Francesca - romantyczno-popowa piosenka; Camila i Broduey - pop;

-Ale nam się trafiło - powiedziałam do Leona i się uśmiechnęłam.

-Z twoim głosem to będzie proste. - odpowiedział z uśmiechem.

-I z twoim talentem też.

-Za tydzień wszyscy zaprezentujecie swoje piosenki. - powiedziała Angie.

Leon

-Ja mam napisaną piosenkę w pamiętniku! Możemy ją wykorzystać. - powiedziała Violetta - A ty ułożysz muzykę i gotowe!

-To super. Pokaż ją. - powiedziałem.

Violetta otworzyła pamiętnik i pokazała mi piosenkę. Obok tekstu były narysowane serduszka, a w nich było napisane moje imię. Uśmiechnąłem się i Violetta też.

-To jest świetne! Masz talent!

-Dzięki.

-A co to za serduszka? - zaśmiałem się.

-Przyjdź dzisiaj do mnie to ułożymy to wszystko w całość, a potem będziemy mieli czas żeby ją przećwiczyć.

-Ok.

Zadzwonił dzwonek i szybko poszliśmy na zajęcia z Gregoriem. Ja nic nie robiłem, bo mam jeszcze nogę w gipsie, z czego Gregorio nie był zadowolony. Wszystkie lekcje minęły szybko. Od razu po szkole poszedłem z Violettą do niej.

-Twój tata nie będzie zły, że cię odprowadzam i w ogóle? -zapytałem.

-Raczej nie. Teraz się zmienił. Już nie wtrąca się tak bardzo w moje życie. A dlaczego pytasz?

-Bo ostatnim razem jak cię odprowadzałem, to nie skakał z radości. - zaśmiałem się.

-Ale to było dawno. - odpowiedziała.

Alex :**