Przepraszam ~ Informacje

Więc... w sumie co ja mam powiedzieć? Zjebałam, wiem. Po prostu zjebałam.

Misie... - jeśli w ogóle mogę was tak jeszcze nazywać - czytałam wszystkie komentarze, wszystkie maile i wiadomości, które do mnie doszły (jeśli ktoś pisał na gg, to mogłam nie przeczytać, przepraszam), ale nie miałam nawet kiedy i zbytnio jak odpisać.
Wiem, że większość z was tego nie przeczyta albo uzna, że zmyślam, oczekuję litości od was, cokolwiek. Nie, to nie tak. Ja po prostu tłumaczę, dlaczego mnie nie było i oczekuję jedynie zrozumienia.
Zdaję sobie sprawę z tego, że wiele osób myśli, że mam po prostu - przepraszam za ostre słowa - wyjebane na wszystko, ale tak nie jest. Ostatnie dwa miesiące nie były dla mnie najlepsze, co tu więcej dodać.

Z internetem u mnie krucho, mam go raz na jakiś czas od mamy, gdy potrzebuję coś do szkoły, a tak to korzystam z okropnie wolnego netu na moim telefonie, który odmawia posłuszeństwa, więc nie miałam kiedy napisać o mojej nieobecności i się tłumaczyć. Ogólnie odcięłam się od wszystkiego na jakiś czas.
Często nie ma mnie w szkole, bo latam po lekarzach i szpitalach, to w swojej sprawie, to w sprawie mamy, wujka, cioci, koleżanek... Nie wiem, co się dzieje, wszyscy ostatnio w szpitalu, masakra jakaś. A skoro często nie ma mnie w szkole, to muszę nadrabiać i czuję się, jakby nauczyciele robili mi na złość i specjalnie gonili z materiałem w chwilach, gdy mnie nie ma.
A gdy już mam wolny czas... to po prostu nie mam siły i ochoty na nic. Ja zjebałam, bo zjebało się wiele innych rzeczy. Może uda mi się to naprawić, ale niczego nie obiecuję. Jak zwykle...

W kwestii rozdziału, a konkretniej już epilogu, niestety lub "stety" - przez ostatnie dwa miesiące był pisany co chwilę po troszku. Aż w końcu się udało, całkiem niedawno, ale nie miałam czasu na opublikowanie go. Długością nie grzeszy, lecz nie to się tutaj liczy. Może wam się spodobał, nie wiem. Byłoby miło, gdyby każda osoba, która czytała, bądź wciąż czyta to opowiadanie - skomentuje paroma miłymi słowami.

A teraz zejdźmy z tematu, chciałabym jeszcze poruszyć sprawę trzeciego opowiadania. Wiecie... ja nie jestem pewna, czy to się uda. Ja na razie mam zaledwie prolog, rozdział pierwszy, kawałek drugiego, trzeci i kilka króciutkich scenek, które się w przyszłości przydadzą. Te rozdziały są naprawdę długie, bo po 7-8 stron. Nie mam zbytnio czasu na to. Często nie mam ochoty, pomysłów. A historia jest skomplikowana. Jeszcze pomyślę, zależy ile osób zechciałoby czytać i czytać będzie na pewno. Bo inaczej to nie ma sensu. Kocham pisać, pokochałam tą historię, ale od jakiegoś czasu mam o wiele więcej spraw na głowie, niż pisanie dla paru osób. Napiszcie w komentarzach, czy chcielibyście czytać. Pomyślę nad tym i ewentualnie zmienię liczbę rozdziałów, trochę pozmieniam w rozdziałach i ruszę z tym "od nowa". Jednego możecie być pewni - jeśli nie ta historia, to inna, lub coś całkiem innego. Może o aktorach Violetty, może zupełnie inna tematyka, bądź inni bohaterowie. Pożyjemy, zobaczymy.

To chyba wszystko, a jeśli nie - post zostanie zedytowany.

Kocham was i dziękuję za wszystko xx


EDIT: Tak, trzecie opowiadanie będzie o Leonetcie. :)