Rozdział XX ~ Groźby / "Leon możemy pogadać?"

Leon

W tym tygodniu miałem za dużo wrażeń. Najpierw Tomas, a dzisiaj rano Violetta zaskoczyła mnie tą "ciążą".

Usłyszałem dzwonek do drzwi. To była Violetta. Miała smutna minę.

-Stało się coś? - spytałem zaniepokojony.

-Tomas cały czas pisze do mnie sms. Przeczytaj. - podała mi swój telefon.

Pisał, że jak wyjdzie to ją dorwie i zabije, a nikt jej nie pomoże. Mam ochotę mu zrobić to co on pisze do Violetty. Niby ją kocha, a takie coś robi. Przytuliłem ją.

-Nie martw się będzie dobrze. On ci nic nie zrobi. Jak chcesz to pójdziemy na policję, bo oni się tym najlepiej zajmą.

-Możemy pójść. - odpowiedziała.

Violetta

Co ja mu takiego zrobiłam? Chce mnie zabić za to, że jestem z Leonem i jestem z nim szczęśliwa? To jest nienormalne. A nawet bardzo nienormalne. Chciałabym żeby zamknęli go w psychiatryku, a nie w więzieniu. Dlaczego akurat na mnie się uwziął?

Gdy byliśmy już na policji, Leon wszystko wyjaśnił.

-Poczekaj tu chwile. - powiedział i poszedł gdzieś z policjantem.

Tomas

Siedziałem na ławce w komisariacie w specjalnej sali. To było takie jakby więzienie, ale będę tu tylko przez kilka dni, a potem powiedzą mi co dalej. Pisałem kolejnego sms do Violetty. Przede mną stał Leon.

-Zostawisz ją? - powiedział dość spokojnie.

-A czy ja jej coś robię? - spytałem bezczelnie.

-Ty się jeszcze pytasz czy coś jej robisz?! - krzyknął - Po pierwsze ranisz ją.

-Czym ją ranie?

-Najpierw chciałeś ją zabić, a potem wysyłasz jej takie sms! Ciągle nie rozumiesz?! Jak nie przestaniesz to będzie gorzej. - powiedział i poszedł.

Camila

-Wiesz, że Tomas chciał wczoraj...

-Tak wiem. On jest psychicznie chory! - przerwała mi Fran.

-Skąd widziałaś, że akurat to chcę ci powiedzieć? - spytałam

-Jakoś tak. Mam nadzieję, że trafi do psychiatryka, albo do więzienia na wieczność. Nie mogę uwierzyć, że Tomas się aż tak zmienił.

-No wiesz ludzie się zmieniają. - powiedziałam

-Cami, ludzie się powinni zmieniać najlepsze. I tak się mówi jak się poprawią, na przykład tak jak Leon! A on.... nie mogę uwierzyć, że kiedyś go kochałam.

Francesca była lekko zdołowana. 

Leon

-Już jestem. Nie powinien już do ciebie pisać. - powiedziałem - Chcesz wyskoczyć na koktajl?

-Chętnie. Dzięki Leon.

-Nie ma za co. Muszę cię chronić. - uśmiechnąłem się i przytuliłem Violettę.

Poszliśmy do Resto-Band'u.

-Może coś zaśpiewasz? Poprawi ci się humor. - zaproponowałem.

-Ok. "Habla si puedes" ? -spytała.

-A może coś weselszego? To ma ci poprawić humor, a nie zdołować. - zaśmiałem się.

-To wybierz coś.

-Może "Ser Mejor". Zawsze jesteś wesoła jak to śpiewasz.

Violetta pięknie zaśpiewała, poprawił jej się humor. Później poszliśmy do jej domu. Drzwi otworzył jej tata. Nie był zadowolony.

-Leon, możemy pogadać? - spytał.

Alex :**