Rozdział XIX ~ Koniec problemów

Ludmiła

Myślałam, że Tomas jest inny. Zawiodłam się na nim. Nie chciałam żeby tak wyszło, ale mógłby mi chociaż pomóc. To zwykły palant. Nie wiem co ja mam teraz zrobić? Boje się. Zawsze muszę mieć jakieś problemy. Po co mi to było?

Dzisiaj miałam jakieś myśli samobójcze. Ale chce jeszcze pożyć. Nagle wpadł mi do głowy dziwny pomysł. Nie opanowałam się i po chwili zorientowałam się, że mam nóż w brzuchu. Chciałam zabić to dziecko. Po chwili moja mama wpadła do pokoju. Byłam nieprzytomna i obudziłam się w szpitalu.

-Co się stało? - spytałam mamę siedzącą obok mnie.

-Byłaś nieprzytomna i twoja mama zadzwoniła po pogotowie. Przed chwila przyszły wyniki badań. - powiedział lekarz.

-Długo tu jestem? - spytałam.

-Około pół godziny. Tobie nic nie jest, ale dziecko nie przeżyło. - oznajmił ze smutkiem.

W środku byłam strasznie szczęśliwa, ale udawałam smutną.

Violetta

Dowiedziałam się, że Ludmiła jest, a raczej była w ciąży. No a kto był tatusiem? Oczywiście Tomas, a jak się o tym dowiedział to zwiał jak zwykły dupek. Nie powiem, że nie jest mi jej żal.

Umówiłam się na dzisiaj z Leonem. Miał przyjść o 16.00. Mieliśmy się spotkać w głównym parku. Przypomniało mi się jak mnie pocałował pierwszy raz. Miłe wspomnienia. Poszłam tam piętnaście minut wcześniej, bo nie mogłam usiedzieć w domu. Nikogo tam nie było. Usiadłam na ławce i czekałam na Leona.

Zadzwoniła do mnie Francesca. Dość długo gadałyśmy, więc czas mi szybko minął. Była za pięć czwarta. W cieniu drzew zobaczyłam kogoś. Myślałam, że to Leon, ale to był Tomas. Jeszcze jego tu brakowało. Podszedł do mnie i wyciągnął coś z kieszeni. To był nóż.

-Skoro ja nie mogę z tobą być, to nikt nie będzie. - powiedział ze złowrogim uśmiechem.

Zaczęłam krzyczeć.

Leon

Już szedłem do parku. Byłem dziesięć metrów od Violetty. Był z nią Tomas. Trzymał coś w ręce.

-Czy to jest nóż?! - powiedziałem do siebie z przerażeniem.

Pobiegłem do nich najszybciej jak mogłem. Zdążyłem. W ostatniej chwili. Zatrzymałem jego rękę i odepchnąłem.

-Ty zwariowałeś?! - krzyknąłem. - Co ty chciałeś jej zrobić?!

Byłem strasznie zdenerwowany. Violetta schowała się za mnie, a Tomas chciał uciec.

-O nie, nie. Nigdzie nie pójdziesz. Poczekasz tu ze mną na policje. - powiedziałem stanowczo.

Zadzwoniłem na policję. Przyjechała po nie całej minucie. Wytłumaczyłem im wszystko i zabrali Tomasa na komisariat. Resztą się nie interesuje, ważne tylko jest to żeby go zamknęli na bardzo długo.

Violetta

Miałam wielkie szczęście, że Leon przyszedł w odpowiedniej chwili. Gdyby nie on to....nie chcę nawet o tym myśleć.

-Jak ja się wystraszyłem! - przytulił mnie mocno.

-A ja to niby nie. - powiedziałam, ciągle byłam przerażona.

-Dobrze, że przyszedłem, bo chciałem jeszcze iść do kwiaciarni po kwiaty dla ciebie.

-Następnym razem, to będziesz wiedział, że...

-Następnego razu nie będzie. Zabrała go policja i mam nadzieję, że nie wypuści. - przytulił mnie jeszcze bardziej. - Jakby on ci coś zrobił...Nie wybaczyłbym sobie tego.

Poczułam w środku takie ciepło. Z Leonem czułam się bezpieczniej niż z kimkolwiek innym na świecie.

Następnego dnia po drodze do Studia

Leon

-Co byś powiedział, jakbym była w ciąży? - spytała z uśmiechem Violetta.

Zacząłem się krztusić, bo akurat piłem wodę.

-Zaskoczyłaś mnie tym. A co sugerujesz? - zdziwiłem się.

-Nie nic, tylko Tomas zostawił Ludmiłę i chciałam się spytać co ty byś zrobił. - wytłumaczyła.

Uspokoiłem się.

-Wiesz, na pewno bym cię nie zostawił, bo bardzo cię kocham. Najpierw się zdziwiłem, ale jakby do mnie to w końcu dotarło, to byłbym szczęśliwy. - uśmiechnąłem się i pocałowałem Violettę.

Alex :**