Rozdział XVII ~ Ojciec poznaje prawdę / Królowa wyrzucona

Violetta

Byłam wściekła na Camilę. Prosiłam ją żeby nikomu nie mówiła, a ta powiedziała Andresowi. Andres to przyjaciel Leona i ja też go lubię i mu ufam, ale jednak mu powiedziała. Dzisiaj przez cały dzień nie odzywałam się do niej. Taka z niej przyjaciółka?

-Viola, odezwij się do mnie. Wiem, że nie powinnam mu mówić, bo ci obiecałam, ale... - zaczęła Cami. - Przepraszam.

-Cami, powiedziałam ci, bo myślałam, że nikomu nie powiesz skoro jesteś moja przyjaciółką.

-Ale powiedziałaś, że jestem twoją przyjaciółką, więc jest dobrze.

-Nie Cami, nie jest dobrze. A jak komuś jeszcze powiesz?

-Nie powiem, obiecuję.

-Wtedy też obiecywałaś i co?

-Ale teraz naprawdę nikomu nie powiem.

-Jak powiesz to ci urwę głowę! - krzyknęłam i odeszłam.

Angie

Jestem ciągle lekko zdziwiona tym co powiedziała mi Violetta, ale jestem też dumna, bo stała się dorosła.

-Angie, o czym wczoraj rozmawiałaś z Violettą? - spytał German.

-No wiesz...takie tam babskie sprawy. - odpowiedziałam zakłopotana.

-Angie wiesz, że nie lubię jak ktoś mnie okłamuje.

-Przecież ja cię nie okłamuje.

-Angie...

-No mówiła mi, że jest szczęśliwa z tego, że będziemy mieć dziecko i, że już ma pierwszy raz za sobą.... - powiedziałam to czego nie powinnam.

Violetta mnie zabije.

-Co?!

Około godziny 17.00

German

Byłem strasznie zdziwiony i zdenerwowany. Angie miała zaskoczoną minę.

-Miałam tego nie mówić. - wyszeptała, ale i tak słyszałem.

-Co to miało znaczyć Angie?!

-A nic takiego, tak mi się powiedziało. - próbowała wyjść z sytuacji.

-Violetta! Violetta! - zawołałem ją.

-German uspokój się. Ona ma prawie osiemnaście lat. Daj jej trochę swobody. Jak poznałeś Mariję tez miała siedemnaście lat.

-Ale...

-German, będzie dobrze.

-No dobra.

-Wołałeś mnie tato? - spytała Violetta, gdy schodziła po schodach.

-Już nie ważne. - odpowiedziałem i poszedłem do kuchni.

Violetta

-Angie, o co mu chodziło?

- A nie nic. - odpowiedziała speszona.

-Angie, chyba mu nie powiedziałaś, no nie? - byłam przerażona.

-Jakoś mi się wymsknęło. Przepraszam. Ale powiedziałam mu, że musi ci dać trochę swobody, bo jak poznał twoja mamę było dokładnie tak samo jak z tobą i Leonem.

-Nawet dobrze, że wie. - powiedziałam i przytuliłam Angie.

Teraz będę miała większe zaufanie do taty.

Następnego dnia w Studio 21

Camila

Na ostatnich zajęciach z Pablo znowu mieliśmy zrobić ćwiczenie. Wszystko tak samo jak w ostatnim ćwiczeniu u Angie, tylko trzeba było napisać nową piosenkę. Gatunek piosenek też taki sam. Tylko to było ważniejsze, bo jak ktoś zawali to zostaje wyrzucony ze Studia. Strasznie się boję jak mi wyjdzie.

-Maxi musimy to zaśpiewać najlepiej jak potrafimy.- powiedziałam z przerażeniem - Od tego zależy nasze życie!

-Dobra, dobra. Postaram się. - odpowiedział wyluzowany.

Czy on naprawdę nie czuje presji? Też bym tak chciała.

Ludmiła

Wszyscy zaprezentowali już swoje piosenki. Ja i Napo byliśmy ostatni. Po chwili Pablo powiedział kto zostaje w Studiu, a kto odchodzi.

-Camila i Maxi zostajecie, Naty i Andres zostajecie, Francesca i Diego zostają, Broduey i Brako zostają, Napo zostaje i Ludmiła...niestety. Przykro mi. - powiedział Pablo.

-Co?! Jestem wyrzucona ze Studia?! Ja?! - krzyknęłam z niedowierzaniem.

Nie mogę w to uwierzyć. Zostałam wyrzucona ze Studia. Przecież ja mam wielki talent. Ja...ja...

Zaczęłam płakać i wybiegłam ze Studia. Nikt się mną nie przejął ani za mną nie pobiegł.

Alex :**