Rozdział III ~ Nie wylewaj łez przez osobę, która na to nie zasługuje.

Ludmiła

-Podobno Leon był w szpitalu. - powiedziałam do Naty -Wiesz coś o tym?

-No wiem tylko to, że to Tomas go zrzucił ze schodów. - odpowiedziała.

-Tomi? On by nigdy tego nie zrobił.

-Słyszałam, że był po prostu zazdrosny o Violettę, bo Leon miał iść z nią na randkę.

-Co?! - krzyknęłam na nią. - Mówiłaś coś?!

-Nie nic.

-To dobrze. Tomas może być zazdrosny tylko o mnie! A teraz musisz coś dla mnie zrobić. Mam plan. - uśmiechnęłam się.

Tomas

Przyszedłem wcześnie do Studia. Na korytarzu było pusto. Nagle z klasy Angie wyszła Francesca.

-Hej. - powiedziałem.

-Cześć. Co chciałeś mi wczoraj powiedzieć? - spytała.

Myślałem, że zapomni. Trudno.

-Trudno mi to powiedzieć...Od pewnego czasu... - przerwałem i pomyślałem, że nie będę sobie utrudniał życia.

Pocałowałem ją. Francesca się uśmiechnęła i przytuliła mnie.

-To właśnie chciałem ci powiedzieć.

-Hej Tomi! - powiedziała Ludmiła

-Co tu robisz z ta lafiryndą? - dodała po chwili Naty.

Francesca szybko posmutniała i gdzieś pobiegła.

-Fran! Czekaj! - krzyknąłem, ale już mnie nie usłyszała.

-Ona nie jest ciebie warta. - powiedziała Ludmiła.

-Odczepisz się ode mnie?

-Ale Tomi...

Violetta

Jak na razie wolę unikać Tomasa i nawet o nim nie myśleć. Po drodze do Studia wpadłam na Fran. Płakała.

-Co się stało?! - spytałam.

-Nic takiego.

-No jak nic. Przecież widzę, że płaczesz. Mów.

-Stałam z Tomasem na korytarzu i przyszła Ludmiła z Naty. One zaczęły mnie przezywać, a Tomas nawet nic nie powiedział!

-I dlatego płaczesz?

-Nie tylko dlatego. Wcześniej mnie pocałował i jak niby jak mnie kocha to powinien mnie obronić, a nie stać jak słup soli!

Francesca rozpłakała się jeszcze bardziej. Przytuliłam ją. Podszedł do nas Tomas cały zdyszany.

-To ja was zostawię samych. - powiedziałam i odeszłam.

Camila

Przed wejściem do Studia spotkałam Violę.

-Hej Viola. -powiedziałam

-Hej Cami.

-Stało się coś? Jakaś smutna jesteś. Leon czy Tomas? - zapytałam.

-I jeden i drugi.

-Opowiadaj. Mamy pół godziny i prawie nikogo nie ma.

-Jestem smutna, bo martwię się o Fran. Tomas to nie chłopak dla niej. A w głębi duszy jestem bardzo szczęśliwa, bo jestem z Leonem. - powiedziała.

-To o Leonie rozumiem. To coś poważnego? - zaśmiałam się.

Violetta się uśmiechnęła.

-Chyba tak. 

-A co z Tomasem i Fran?

-Dzisiaj zobaczyłam ją jak płakała. Powiedziała, że Ludmiła i Naty ją przezywały, a Tomas nic nie robił. Jakby go tam nie było. Nie zrozumiałam o co jej chodziło, to powiedziała, że chwilę przed tym Tomas ja pocałował i powiedział, że ją kocha. Mnie tez by to zabolało jakby ktoś mi powiedział, że mnie kocha, a potem miał mnie gdzieś. - wytłumaczyła.

-Biedna Fran. - powiedziałam ze współczuciem.

-Słyszałaś, że Leon był wczoraj w szpitalu?

-Tak. I?

-To przez Tomasa. - powiedziała płacząc. - To on go zrzucił ze schodów. Dobrze, że tylko ma kostkę skręconą. Mogło być gorzej. Dlatego to nie jest chłopak dla niej. Boję się o nią, że coś może jej się stać.

-Nie martw się. Jakoś to będzie. - przytuliłam ją. -A dlaczego to zrobił?

-Nie wiem. Nie dałam mu dokończyć. Nie chcę z nim gadać i nie chcę go widzieć.

 -Violetta, możemy pogadać? - podszedł do nas Tomas.

-Powiedziałem ci żebyś ją zostawił w spokoju. - nagle pojawił się Leon.

Alex :**