Rozdział LXXXI // 81 ~ Cola i Mentosy to jednak złe połączenie...

Naty

- Andres... - Powtórzyłam jego imię już chyba trzeci raz. Nie wiedziałam co powiedzieć, więc tylko rzuciłam mu się na szyję i pocałowałam go w policzek. - Kocham cię... - powiedziałam najciszej jak umiałam, ale on i tak usłyszał.

Andres się tylko uśmiechnął i mocno mnie przytulił.

- Czyli jesteśmy razem, tak?... - spytałam cicho.

- Tak... Znaczy... Jeśli tylko chcesz... - Spojrzał na mnie takimi ślicznymi oczami.

- No pewnie, że chcę. - Uśmiechnęłam się i złapałam go za rękę. Wyszliśmy z lotniska.

W domu Leonetty

Leon

- Nie, nie cieszę się. Po co przylazłeś? - spytałem.

- Nie ładnie tak się do brata odzywać. Mama mnie tu przysłała. Powiedziała, że masz na mnie "dobry wpływ"... - wytłumaczył.

- Taa... jasne... To ona jest chyba ślepa... - wymruczałem pod nosem.

- A gdzie ta ślicznotka? Violetta, tak? - spytał, gdy kręcił się po salonie.

- Za stara dla ciebie... Dla mnie idealna. I nie mów na moją żonę ślicznotko. Tylko ja tak mogę do niej mówić, okey?

- To ty masz żonę? - spytał ze zdziwieniem.

- No bardzo inteligentny jesteś... - powiedziałem z ironią i wywróciłem oczami. - Violetta! - krzyknąłem żeby mnie dobrze usłyszała.

- Czego chcesz? - odezwała się.

- Ale ona cię kocha... - wtrącił się Jorge.

- Zgadnij jaki mały zgred przyszedł! - krzyknąłem.

- Czyżby twój brat Jorge? - zapytała.

- Brawo! Sto punktów dla ciebie - powiedziałem.

- CHOLERA! Żartowałam! - powiedziała. - To mnie nie ma! - krzyknęła. Słyszałem jedynie huk drzwi.

- Co jak co, ale jesteś mistrzem w odstraszaniu Violi - powiedziałem do mojego brata.

- Bywa... Ale ona nie jest zbyt inteligentna. W końcu i tak ją słyszałem - powiedział i rzucił się na kanapę.

No nic trzeba się zająć tym małym idiotą. Chwilę posiedzieliśmy. Aż w końcu naszedł mnie walnięty pomysł. Wstałem i poszedłem do kuchni. Kiedy wróciłem trzymałem w rękach mentosy i colę.

- Leon! Odbiło ci? - zapytał mnie mój młodszy brat. W odpowiedzi ja wrzuciłem mentosy do coli. Zamknąłem ją i mocno wstrząsnąłem. Jak pierdalnęło! Ale za to jaki zajebisty wybuch! Po chwili na schodach pojawiła się przerażona Violetta.

- To jego wina! - powiedzieliśmy i wskazaliśmy na siebie z Jorge w tym samym czasie.

- TAK! Jasne! Leon co ci odbiło?! Albo nic nie mów! Od teraz masz dożywotni zakaz kupowania tych oto dwóch rzeczy razem i osobno! Albo wiesz co? Ja będę chodzić na zakupy - powiedziała i zaczęła schodzić po schodach.

- Ok... - powiedziałem. - Skoro tak, to musi być ostatni raz - powiedziałem. Szybko sięgnąłem po colę i wrzuciłem dwie całe paczki mentosów!

- LEON NIE! - krzyknęli Viola i Jorge. Ale było za późno. To był najbardziej epicki wybuch jaki było im dane widzieć! Butelka wybiła szybę, a po drodze nas oblała.

- LEON! - krzyknęła wkurzona Violetta. Cała była brudna i mokra. Ups! Chyba jest zła. A raczej na pewno jest zła. - ZABIJĘ CIĘ! - krzyknęła i zaczęliśmy się gonić po domu. I tak mnie nie złapie.

- Co tu się stało? - zapytała przerażona Fran.

- Leon bawił się w wybuchy laleczko - powiedział Jorge.

- Aha... I bez laleczko do mnie, bo zębów się pozbędziesz mały - powiedziała Fran.

- Tak Fran! Zrób to! - krzyknąłem. Na moje nieszczęście potknąłem się i upadłem. Viola zdążyła do mnie podbiec. Pociągnąłem ją na mnie.

- Leon! Puszczaj mnie! - krzyknęła. - Moment teraz łatwiej jest mi cię zabić! - krzyknęła. Szlag! Verdas nie pomyślałeś!

- Ups! - powiedziałem i szybko ją podniosłem. Podbiegłem do Fran i się za nią schowałem.

- Verdas! Widzę cię! - krzyknęła Viola.

- A właśnie, że nie!

- Wstydzę się, że mam to samo nazwisko co ty - powiedziała Viola.

- Współczuje Lence ojca... - powiedział Jorge.

- Ciekawe co z dziecka wyrośnie takim ojcu - powiedziała Fran.

- Nie no teraz to już się na was obrażam. - powiedziałem z powagą. Żarty żartami, ale urazili mnie. Mam ich gdzieś. Poszedłem na górę wziąłem prysznic. Przebrałem się. Poszedłem do Lenki. Szybko ją przebrałem, wziąłem wózek i zszedłem na dół. Patrzyli na mnie jak na idiotę. Trudno. Foch to foch. Szybko poszedłem do kuchni z Lenką. Wziąłem butelkę i schowałem do torby przy wózku. Położyłem małą.

- A ty gdzie się wybierasz? - zapytała Viola.

- Na spacer. I jak najdalej od was – powiedziałem.

- A kto to posprząta, hę? - krzyknęła za mną Viola, ale ją zignorowałem i wyszedłem z domu.

Trochę krótki, bo tylko dwie strony, ale cieszcie się, że w ogóle jest ;) Za pomoc znowu dziękuję Tini_1234♥

P.S.: Podoba wam się nowy wygląd bloga? Mi bardzo. Wykonała go Sama. Ja bym zrobiła ale coś czasu nie miałam, a jej w końcu się udało mnie zadowolić z tym szablonem ;D 

Macie tutaj jej blogi o Violi: <KLIK> i <KLIK>

P.S. 2: Macie może jakieś pomysły na świętowanie 100 rozdziału? Pomysły na rozdział są. Będzie jeden długi podzielony na dwie długaśne części - jedna o Leonetcie napisze go TheVilu♥ // TheTini♥ bo ma pomysł, a drugi o reszcie bohaterów, który napiszę ja. Więc najbardziej chodzi mi o pomysły dotyczące pozostałych bohaterów. Jeśli jakieś macie, prześlijcie mi je na maila. ;) 

P.S. 3: Macie jakieś inne pomysły na świętowanie? Jakieś konkursy, zabawy lub coś całkiem innego? Jeśli coś macie to też mi prześlijcie na maila ;)