Rozdział XXX ~ "A co, jeśli jej nie znajdą?..."

Violetta

Nie mam pojęcia co on powie. Siedzi i nic. Czekamy już chyba z 5 minut. Przytuliłam się z Leonem i czekaliśmy na jego odpowiedź. Gdy nagle:

-Jestem zszokowany - powiedział - ale w głębi duszy jestem bardzo szczęśliwy.

-Nasz synek będzie się żenił. - powiedziała mam Leona do jego ojca.

Gdy widzieliśmy ich wszystkich miny, Leon uśmiechnął się do mnie po czy mnie pocałował. Wszyscy byli szczęśliwi. Usiedliśmy i zaczęliśmy jeść i rozmawiać. Nagle Angie poruszyła temat ciąży.

-Słuchajcie kochani, chciałabym wam coś powiedzieć. - powiedziała. -Jestem w ciąży.

- Wspaniale. - powiedziałam, już nie interesuje mnie za bardzo że ona będzie miała następne dziecko. W końcu za niedługo mam wyjść za Leona.

Kilka miesięcy później - przygotowania do ślubu Violetty i Leona

Diego

Zaprzyjaźniłem się z Tomasem. Wypuścili go miesiąc temu z więzienia. Powiedziałem mu, że Leon i Violetta chcą wziąć ślub, a on mi powiedział o tym dlaczego go zamknęli. Zmieniłem się przy nim i nawet mi się to podoba. Wymyśliliśmy plan. To był plan porwania Violetty kilka dni przed ślubem. Chcemy to zrobić po to żeby nie wzięli tego ślubu. Violetta mi się znowu spodobała, a jak nie może być ze mną to z nikim. Tomas myśli tak samo.

-To zabieramy się do pracy. - powiedział Tomas i wstał.

-No to ja biorę sprzęt.

Pojechaliśmy pod dom Violetty i zapukaliśmy do drzwi. Violetta nam otworzyła, a gdy zobaczyła Tomasa chciała je zamknąć, ale nie zdążyła. Założyliśmy na nią wielki worek i ją podnieśliśmy. Otworzyliśmy bagażnik i wepchnęliśmy ją tam. Po chwili odjechaliśmy.

Leon

-Violetta.... Viola. - ciągle ją wołałem.

Zszedłem na dół. Nie było jej nigdzie. Widziałem ją jak schodziła po schodach żeby otworzyć drzwi, słyszałem jak się otworzyły, a potem jak się zamykały. Jakby wyszła to by mi powiedziała. -Gdzie ona jest?! Zadzwonię do niej.

-Abonent jest czasowo nieosiągalny. - powiedział głos w moim telefonie.

Ja mam zasięg, to gdzie ona jest, że nie ma zasięgu?! Co ja mam robić. Nie zadzwonię do jej ojca, bo powie mi, że jestem nieodpowiedzialny i w ogóle. Pojeżdżę po mieście, może gdzieś będzie.

Wsiadłem do samochodu i pojechałem. Jeździłem tak chyba trzy godziny i nigdzie jej nie było. Ciągle nie odbierała. Pojechałem na policję zgłosić zaginięcie i powiedzieli mi, że jak do jutra się nie znajdzie to wtedy mam przyjść. Ja nie mogę tyle czekać. W końcu pojechałem do ojca Violetty. Najpierw był strasznie wkurzony i zdenerwowany, ale później powiedział mi to samo, co usłyszałem od policjanta. Gdy pojechałem do domu, pomyślałem, że może już wróciła, ale się myliłem. Jestem załamany. Za kilka dni miał być nasz ślub, a ja nawet nie wiem gdzie jest Viola.

Poszedłem na górę. Mój wzrok przykuło nasze wspólne zdjęcie. Łza zleciała mi po policzku.

-"A jak już jej nie zobaczę?" -pomyślałem.

-Leon ogarnij się! Nawet tak nie myśl! Ona się znajdzie. - byłem zły na siebie.

Około godziny 20.00

Jestem bardzo zmęczony, muszę się z tym przespać i z samego rana jechać na policję. Jeśli jej nie znajdą.... to nie wiem co zrobię.