Rozdział XLII // 42 ~ "Słoneczko ci w główkę przygrzało?!"

Clara

Leon miał wrócić do domu ponad godzinę temu. Gdzie on do cholery jest? Nie odbiera telefonu. Czasami naprawdę mnie wkurza.

Usłyszałam dzwonek do drzwi. To był listonosz i przyniósł list ze studiów z Włoch. Postanowiłam otworzyć, bo to może być coś ważnego. Leon się nie obrazi.

-Co?! Jednak się dostał? To super! - cieszyłam się bardziej niż on by się cieszył. - Muszę do niego zadzwonić.

Ciągle nie odbierał. A jak coś mu się stało?! Zadzwonił mi telefon. Pomyślałam, ze to Leon, ale się myliłam.

-Pani Clara Verdas?

-Tak.

-Pan Leon Verdas jest w szpitalu i powiedział żeby panią zawiadomić.

-Jak to?! Co się stało?

-Miał wypadek na motorze. Prosił żeby pani przyjechała.

-Dobrze, już jadę. Dziękuję za wiadomość. - rozłączyłam się.

Wzięłam wózek i poszłam razem z dzieckiem do szpitala.

Leon

Przyszła do mnie Clara. Zabije mnie.

-Słoneczko ci za bardzo w głowę przygrzało?! Co ci się stało? - wcale się nie uśmiechała przy mówieniu tego, czyli nie będzie dobrze.

-Nie denerwuj się. Mam tylko rękę złamaną. Po prostu mały wypadek na motorze i ...

-Mały?! Jak mam się nie denerwować? - przerwała mi. - Masz szczęście, że Viola o niczym nie wie.

-I nie będzie wiedziała... Jest na studiach.

-A propo studiów. Jednak się dostałeś.

-Jak to?

-No listonosz przyniósł list, no to go otworzyłam i napisali tam, że się pomylili i jednak się dostałeś. Pojedziesz?

-No nie wiem...

-Dzisiaj wychodzisz? Błagam powiedz, że dzisiaj.

-Niee... Jutro. Zostaniesz jeszcze z Leną? Musisz.

Popatrzyła się na mnie takim wzrokiem, ze się wystraszyłem. Mogłem zostać w domu.

Violetta

Jutro wracam do Buenos Aires do domu. Tęsknię za Leonem i Leną, a poza tym tu wcale nie jest tak super jak mówią. Dowiedziałam się też czego się będę uczyć. Tego samego co w Studio. Nic innego, więc po co mam tutaj być? Leon się na pewno ucieszy, ale na razie nic nie będę mu mówić. Zrobię mu niespodziankę.

Następnego dnia - Buenos Aires - godzina 20.34

Violetta

Zadzwoniłam do drzwi, bo klucze mam gdzieś w walizce. Otworzył Leon.

-Cześć! - krzyknęłam z uśmiechem.

-Cześć. - przytulił mnie. - Co ty tu robisz?

-Mieszkam. Wróciłam, bo nie podoba mi się tam i wolę być tutaj. A co ci się stało? - pokazałam na jego rękę.

-A.. nic takiego. Zaraz ci opowiem. - uśmiechnął się.

Poszłam na górę i wypakowałam walizki. Gdy wróciłam na dół zauważyłam na ścianie wielki plakat z napisem "Witamy w domu!"

-Aż tak długo mnie nie było? - podeszłam do niego i pocałowałam go.

Cieszę się, że znowu jestem tu z nimi. Dużo jeszcze rozmawialiśmy. Nie było mnie tylko jeden dzień, a tyle mi opowiadał. Po chwili poszliśmy spać, bo robiło się już późno.

- Dzwoniłam do Angie żeby załatwiła coś z Pablem i od jutra możemy zaczynać pracę w Studio. - powiedziałam, gdy już leżeliśmy w łóżku.

-Ale jak? A co z Leną? - spytał.

-No jak ty będziesz w pracy to ja w domu i na odwrót. - wytłumaczyłam. - I jak? Pasuje ci taki pomysł?

-Tak. - uśmiechnął się i mnie pocałował.